Een wandeling met verrassingen: Kunstbende Utrecht wandelroute

De eerste verrassing maakt geen deel uit van de wandeling an sich, maar is niettemin een verrassing. Op het terrein van de Stadschouwburg staat een tribune opgesteld rondom een grote zandbak met een volleybalnet: er wordt Eredivisie beachvolleybal gespeeld in hartje Utrecht. De Schouwburg is het startpunt van de Kunstbende Utrecht Wandelroute en voor mij begint die route relaxed met een cappuccino op het balkon van de Schouwburg, met riant uitzicht op een wedstrijd in het paviljoen. Van 3 tot 18 juli zijn hier elke dag buitenvoorstellingen van de Schouwburg, waarvan dit Eredivisieweekend Beachvolleybal de aftrap is.

De wandelroute voert langs drie Theaters, waar korte voorstellingen worden gegeven door talenten van Kunstbende Utrecht . Kunstbende stimuleert jongeren van 13 tot 18 zichzelf te ontwikkelen in de categorieën dans, DJ, expo, fashion, film, muziek, taal & theater. Zo komen ouderen en jongeren op deze route bij elkaar. De eerste voorstelling is een muzikale: twee singer songwriters vergasten ons in een bovenzaal van de Schouwburg op een aantal stemmige liedjes.

Daarna wandelen we naar ZIMIHC theater Wittevrouwen, de initiatiefnemer voor deze wandeling. Omdat onze gids voor dit deel van de route er niet is lopen we er met organisator Pete Barnes direct heen en hebben we tijd genoeg om de foto expositie van Bartie Pouw goed te bekijken. De expositie, onder andere foto’s over Curaçao, is nog tot eind augustus in ZIMIHC te bewonderen.

De voorstelling is dit keer een combinatie van een declamatie over de corona tijd en dans. Het meisje dat haar gedicht over corona voordraagt was tweede in de categorie taal, vertelt ze. De als een ninja in het zwart gehulde danseres voert ingewikkelde expressieve armbewegingen uit.

Voor de route naar de volgende locatie, theater de Berenkuil, hebben we wel een gids. Ze voert ons over het Veeartsenijterrein en vertelt ons van alles over de gebouwen daar en hoe het is om daar te wonen. Omdat we maar met een klein groepje zijn, mogen we haar huis, een voormalige koeienstal, van binnen bekijken. Haar opvallend brede deur blijkt in twee stukken (horizontaal) open te kunnen – weer een verrassing dus. Het sprookjesachtige hofje vlakbij had ik nog nooit gezien, terwijl ik notabene uit Utrecht kom! Wat ik me dan weer wèl herinner is de kolonie Java-apen die vroeger op het terrein bivakkeerde. Verrassend is ook dat ik mijn medewandelaarsters blijk te kennen van een koor, lang geleden.

Bij theater de Berenkuil drinken we thee en koffie in de tuin en vervolgens krijgen we onze laatste voorstelling te zien: dans. Een van de danseressen ligt tussendoor op de grond te dromen terwijl wij boven haar zien wat ze droomt: haar dansende digitale zelf.

Er staat nog een wandeling terug met een gids door Buiten Wittevrouwen op het programma, maar omdat het al best laat is en we al veel hebben gezien en gelopen en we bovendien dicht bij huis zijn, bedanken we de gids en zien we daar maar van af. Er blijken drie groepen deze wandeling te maken, roulerend over de drie locaties. Er hadden zich meer mensen opgegeven dan er uiteindelijk waren, wat echt jammer is, want deze ervaring was beslist de moeite waard! Binnenkort komt er een herkansing. Houd de agenda van ZIMIHC in de gaten en komt dat zien!