Wordt voorgesteld….Jita Hoogerduijn!

Normaal gesproken zit Jita aan de andere kant van de tafel… nou ja, figuurlijk dan .. als interviewer. Maar dit keer is zij degene die geïnterviewd wordt. Jita schrijft al vanaf dag 1 portretjes over wijkbewoners voor de Beweegvriendelijke Wijk en het werd hoog tijd haar eens voor te stellen!

Het is een duizendpoot, die Jita. Ze is inmiddels met pensioen en houdt er zoveel activiteiten op na dat je je moeilijk voor kunt stellen dat er ruimte is voor nog méér. Toch loopt ze wel degelijk nog met nieuwe plannen rond. Ze zou wel een blog willen schrijven over iets dat haar tijdens haar werkzame leven voornamelijk bezighield en nu nog steeds veel van haar activiteiten bepaalt: gezond ouder worden. En daarbij gaat het dan zowel om bewegen en voeding als ook een zinvol bestaan hebben. Ze heeft vaak lezingen gehouden en zou graag een serie lezingen over dit onderwerp in de wijk van de grond krijgen.

Als het over ouderen gaat, zegt Jita, worden ze vaak weggezet als ‘kwetsbaar’. Dat heeft een behoorlijke negatieve bijklank. Ouderen vinden zichzelf meestal helemaal niet zo kwetsbaar. Natuurlijk krijg je later makkelijker kwaaltjes en kunnen dat behoorlijk ernstige kwalen zijn. Maar gezond en vitaal blijven heeft ook met je instelling te maken. In deze maatschappij worden ouderen makkelijk weggevlakt, maar je moet jezelf ook niet wegvlakken. Je zult zelf in actie moeten komen, zelf contacten leggen, zelf in beweging zien te blijven, zelf zorgen dat je toch goede maaltijden krijgt als je zelf niet meer kunt koken, jezelf niet verwaarlozen omdat je het misschien niet meer zo belangrijk vindt hoe je eruit ziet. In deze maatschappij zou veel meer oog moeten zijn voor de kracht van ouderen. Die voeren heel wat taken uit: de wereld zou niet meer draaien als ze er plotseling allemaal het bijltje bij neergooiden.

Jita zelf gooit het bijltje er zeker niet bij neer, ook al is ze kort geleden geconfronteerd met hoe het is om plotseling hulpbehoevend te zijn. Ze moest een rugoperatie ondergaan en zag zichzelf al in een rolstoel zitten. Een schrikbeeld. Maar ze realiseerde zich dat de enige manier om zoiets te handelen was: er niet bitter over worden. En dus is ze nu vol goede moed twee keer per week aan het trainen.

Jita houdt van de sportschool. Voor haar rugproblemen was ze daar zelfs drie keer per week te vinden. Verder houdt ze van tuinieren en van wandelen. Een paar jaar geleden liep ze vanaf zuid Frankrijk naar Santiago. Daarna begon ze aan de lange tocht van Genève door Frankrijk naar de westkust . Ze moet nog drie weken lopen en dat wil ze nu in september gaan doen. Dat doel heeft ze zich gesteld bij haar fysiotherapeut.

Vroeger deed ze veel aan aerobics en aan volksdans. Wereldmuziek speelde ze op haar klarinet. Koken vindt ze fantastisch. Een vriendin van mij bleek ooit met een groepje bij haar te hebben gegeten en zij was lyrisch over de geweldige maaltijd die ze toen kregen voorgezet.

En wat verder… naaien, lezen, reizen. Digitale dingen niet echt. Ze doet nog steeds veel werk als vrijwilliger in allerlei platforms.

En .. oh ja .. als ik het toevallig over kaarten heb, schiet haar te binnen dat ze ook nog bridge speelt, twee keer per week. Ik zei het al, een duizendpoot, die Jita.